Vegen, (af)wassen en studeren

Zoveel dingen te doen, zoveel dingen te zien, zoveel dingen te ervaren, zoveel dingen te schrijven… Maar de weken vliegen voorbij en van een blog komt het steeds niet. De regenbuien beginnen al zeldzamer te worden en het drogere seizoen komt eraan. De belangrijkste Hindu festivals zijn aanstaande en de grotere winkels etalageren “Happy Dashain and Tihar”. Dat betekent alweer een maand aan de studie, alweer bijna vakantie en bijna op reis naar het verre oosten van het land.

Alweer twee weken resideer ik in het Mission Centre waar David woont. Zijn nicht is samen met het andere meisje dat hier woont vertrokken naar Ilam, waar ze vandaan komt, om haar familie te bezoeken. Dat houdt in dat aama hier alleen is met zeven gebroeders boven zich (2e en 3e verdieping), waarvan de meesten hun eigen bord afwassen en hun eigen kleding wassen, maar verder weinig huishoudelijk werk verrichten behalve als ze worden gevraagd te vegen. Het hangt van hun status af. Pastor doet niets, andere leidersteamleden doen iets, overige ‘hulpjes’ doen allerlei klusjes.

Nu had mijn vriendin (David’s nicht) mij dus gevraagd hier te komen als zij weg is, zodat aama wat aanspraak en gezelschap heeft. Ik was er niet zo happig op, maar de uiteindelijke reden waarom ik hier toch ben, is dat aama al het werk niet alleen kan doen. Ze wordt al ouder en klaagt veel over buikpijn, beenpijn en soms hoofdpijn. Dus verblijf ik hier en doe alle klusjes die het andere meisje altijd doet. ’s Morgens, na het opstaan en bidden, de vloer vegen binnen en soms ook in het trappenhuis. (Daarvoor hebben we rieten bezems en pluimbezems voor de gladde vloer.) Er komt dagelijks een ongelofelijke hoeveelheid stof en fijn zand naar binnen. Daarna de vaat doen en kleding wassen als het nodig is. En natuurlijk iedere keer weer afwassen als er vaat is.

Koken is een taak die aama volledig op zich neemt. Alhoewel ik regelmatig wel mijn handen uit de mouwen steek. Ik heb recent pasta gekookt. Een lekker plakkerig prutje nadat aama de pasta de hele morgen had laten weken. Misschien werkt het beter om het dan gewoon met de saus mee te koken. Zomaar een idee dat me nu te binnen schiet. Werkt fijn reflecterend, zo’n blog post. Een omeletje maken heb ik ook redelijk in de vingers. Als er niemand in huis is met ervaring durf ik het koken wel aan omdat ik dan lekker kan experimenteren.

Zoals ieder ander hier die een beetje werkt, heb ik lekker gebruinde armen van het fietsen. Het stelt niets voor bij de Nepalezen natuurlijk, maar vergeleken met mijn witte benen hebben mijn armen een mooi kleurtje. Fietsen is heerlijk, vrij om te gaan waar en wanneer je wilt. En met m’n mountainbike kom ik de heuvels prima op. Daar krijg ik wel een mooi rood kleurtje van uiteraard, dus als ik thuiskom in Toukhel (bij mijn Nepalese familie waar ik normaal verblijf) is het afkoelen geblazen. Juist op dat moment ontvang ik heel veel liefde. Van mijn familie uiteraard, maar vooral van de muggen die mij vreselijk graag mogen. Net zo graag als alle Nepalezen die me aanstaren en nakijken als ik fiets of loop over straat.

Nog even over de studie: het mooie van mijn studie is dat ik direct leer hoe het Nepalese onderwijs er voor staat, hoe het in elkaar steekt, hoe het in de praktijk is en wat de overheid aanreikt (en hoe ze tegenwerkt). Maar in de afgelopen maand heb ik nog iets geleerd: deze studie is gericht op leiderschap en management. Dat zegt de naam natuurlijk al: Leadership and Management. Tot nu toe had ik mij het nog niet zozeer gerealiseerd. De meesten van mijn klasgenoten zijn schoolleiders, sommigen leerkrachten. Als een van de weinigen heb ik geen ervaring met leiderschap en management. Door mijn studie ga ik daar een hoop over leren en ik hoop dit ook te gaan ervaren in de school van een klasgenoot, een jonge schoolleider die mij heeft uitgenodigd in zijn school te komen kijken en bij te dragen in leiderschaps- en managementtaken. Zeer relevant voor mij als ik in de toekomst een eigen school wil starten.

De volgende keer verslag van onze reis naar Ilam, waar David zijn familie na vele jaren (minimaal drie) weer gaat zien en ik hen en zij mij voor het eerst zullen ontmoeten. Ilam is een prachtige regio, beroemd om zijn theeplantages. Om meerdere redenen een trip om naar uit te kijken dus.

Gebedspunten

-Dank dat het goed gaat met mijn maag- en darmen, het duurde een maand om helemaal te wennen, maar nu kan ik alles aan qua eten.

-Bid dat de Nederlandse overheid (DUO) mij studiefinanciering toekent. Het antwoord blijft nog uit; de termijn waarin ze verwachtten te beslissen is al drie weken verstreken.

Wist je dat…

-je hier in het beton van de smalle straatjes vaak voet- en pootafdrukken kunt zien? Het drogen duurde hen blijkbaar te lang.

-regenbuien erg lokaal zijn? Soms fiets ik halverwege de straat een nat gebied in, waar het blijkbaar net geregend heeft.

-ik bijna in de gevangenis had gezeten? David en ik wandelden een heel eind die dag, maar in het parkje wat David in gedachten had zijn we niet geweest. De volgende dag hoorde hij dat daar veel mensen waren opgepakt voor verhoor, omdat de politie vermoedde dat het parkje voor prostitutie verkoop wordt gebruikt.

-ik dankzij de overstroming in de faculteit een week vrij kreeg en ik daarom zonder onderbrekingen met mijn Nepalese zusje een jeugdconferentie kon meemaken in de Bijbelschool waar David gestudeerd heeft?

-je hier het verschil in nadruk op efficiëntie en effectiviteit vaak goed kunt zien? Bij de klantenservice van de bank bijvoorbeeld wordt iedereen tegelijk geholpen (door dezelfde persoon). In NL staan we netjes (en lang) in de rij. In de winkeltjes hoef je ook niet op je beurt te wachten (behalve in de moderne supermarkt); je komt er gewoon tussendoor en de winkelier bepaalt hoe hij zijn aandacht verdeelt.

-ik mijn kleding alsnog moet aanpassen, ook al heb ik zo nauwkeurig geselecteerd? Omdat mijn fiets een mountainbike is en geen kettingkast heeft, heb ik strakke leggings en broeken nodig of iets dat korter is of wat ik omhoog kan doen. Gelukkig vindt mijn Nepalese zusje het geen probleem om met mij te shoppen.

-meubels hier meestal in (gescheurd) plastic zitten? Na de aankoop laten ze de zittingen zo lang mogelijk in het plastic zitten, zodat het stof er minder vat op heeft. Wij slapen ook op matrassen in plastic. (Wel met een dun matrasje daar bovenop.)

Mijn favoriete nummer op dit moment:

I Surrender – Hillsong Worship